นิทานเรื่อง หมาป่ากับนกกระสา (The Wolf and the Crane) When a Wolf was eating an animal, a small bone from the meat got stuck in his throat.
ขณะที่หมาป่าตัวหนึ่งกำลังกินเหยื่อของมันอยู่นั้น กระดูกชิ้นหนึ่งเข้าติดอยู่ในลำคอของมัน
He could not swallow it, so he felt a terrible pain.
ทำให้มันไม่สามารถที่จะกลืนได้ และรู้สึกเจ็บปวดมาก
He ran up and down, and tried to find something to relieve the pain.
หมาป่าตัวนี้จึงวิ่งอย่างอลม่านเพื่อหาสิ่งที่จะมาบรรเท่าอาการเจ็บปวด
He tried to convince anyone to remove the bone.
มันพยายามโน้มน้าวสัตว์ตัวอื่นให้มาช่วยเอากระดูกของจากลำคอของมัน
“I would give anything,” said he, “if you would take it out.”
“ข้าสามารถให้ท่านได้ทุกสิ่ง” หมาป่าพูด “หากท่านช่วยเอากระดูกออกจากคอของข้าได้”
At last the Crane agreed to try.
ในที่สุดก็มีนกกระสาตัวหนึ่งยอมช่วยมัน
It told the Wolf to open his mouth, and then put its long neck down the Wolf’s throat.
เจ้านกกระสาบอกให้หมาป่าอ้าปากออกและใช้คอที่ยาวของตัวเองลงไปในลำคอของหมาป่า
The Crane loosened the bone with its beak, and finally got it out.
จากนั้นก็ใช้จงอยปากของมันจับกระดูกที่ติดอยู่ในคอของหมาป่าออกมาได้
“Will you kindly give me the reward?” asked the Crane.“
ท่านจะให้อะไรเป็นสิ่งตอบแทนแก่ข้า” นกกระสาถาม
The Wolf showed his teeth, and said: “Be content. You have put your head into a Wolf’s mouth and taken it out again in safety. That is a great reward for you.”
หมาป่าสะแหยะยิ้ม และพูดว่า “มีความสุขใช่ใหม เจ้าเอาหัวของเจ้าเข้าไปในปากของข้า และเอากระดูกออกมาอย่างปลอดภัยอีกครั้งสิ ข้าจะให้รางวัลอันเยี่ยมยอดแก่เจ้า”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“Gratitude and greed go not together.”
“ความรู้สึกสำนึกในบุญคุณมักสวนทางกับความโลภเสมอ”
